Grieks dorp (3200 inw.), onder welks naam men soms alle dorpen verstaat op de oostelijke helling van de berg Pelion, bedekt met bossen en boomgaarden, in wier schaduw een menigte kerkjes staat uit de 16de en 17de eeuw. Uit de haven wordt levendige handel gedreven.
De raszuiverheid der bewoners en de Slavische naam van de nederzetting (Zagora = aan de andere zijde van de berg) wettigt de veronderstelling, dat door de Slavische invallen in Thessalië in de 5de eeuw de Grieken „van de andere zijde van de Pelion naar de O. helling werden verdreven. De Turkse overheersing liet enige vrijheid aan de bergbewoners en Zagora en de omringende dorpen slaagden er in een levendige handel in ruwe zijde te ontwikkelen op Venetië, Dalmatië en Duitsland. Ook maakte men van ingevoerde wol in eenvoudige ateliers wollen goederen, die de handelsvloot der bergbewoners naar Constantinopel en Smyrna bracht. De notabelen bestuurden de dorpen op democratische basis en slaagden er in eensgezind front te maken tegen de Turken. In 1821 namen de Zagorezen actief deel aan de gevechten tegen de Turken. Echter bracht het verdrag van Londen hun niet de erkenning van hun vrijheid (1832). In 1878 stonden zij weder op en in hetzelfde jaar nog werd de vereniging van Thessalië met Griekenland door de mogendheden erkend.
