prins van Württemberg-Neustadt en zoon van hertog Frederik van Württemberg (12 Sept. 1659 - Sluis 7 Juni 1701), trad aanvankelijk in Deense krijgsdienst en streed vervolgens van 1681-1687 in het keizerlijk leger, vooral tegen de Turken. Nadat hij in 1690 bevel had gevoerd over de Deense hulptroepen van Willem III in Ierland, waar hij veel tot onderwerping van dit eiland bijdroeg, trok hij in 1692 daarmede naar de Nederlanden, om tegen de Fransen te vechten, en onderscheidde zich vooral bij Steenkerken (1692) en bij Neerwinden (1693).
Hij werd tot generaal van de Nederlandse infanterie en tot kolonel van de koninklijke lijfwacht bevorderd, verijdelde in 1694 door de verdediging van Nieuwpoort de aanslagen van de Fransen en hielp in het volgende jaar Namen veroveren. Na het sluiten van de vrede werd hij gouverneur van Sluis en van Staats-Vlaanderen en ontdekte in 1696 een wijdvertakte samenzwering tegen Willem III. In 1698 voerde hij als generaal-veldmaarschalk het bevel over het Pools-Saksische leger in de Oekraine en streed in 1700 in Holstein tegen de Zweden.
