bij de oude Romeinen 6 priesteressen van Vesta, die het haardvuur in haar tempel verzorgden. Reeds vroeg daartoe bestemd, bleven zij 30 jaar in dienst; daarna mochten zij huwen.
Haar kleding en haardracht waren die van de Romeinse bruid. Zij woonden in het zgn. atrium Vestae, aan de voet van de Palatijnse heuvel, vlak bij de tempel der godin. Zij moesten het haardvuur in de tempel onderhouden (wanneer zij het lieten uitgaan, werden zij gegeseld door de pontifex maximus), moesten bronwater voor de dienst aandragen in ouderwetse kruiken zonder voet, waren belast met de toebereiding van een mengsel uit meel (bereid uit de eerstelingen van het koren) en zout (mola salsa), dat bij offers gebruikt werd, en verleenden medewerking bij tal van godsdienstige plechtigheden. De pontifex maximus oefende een streng toezicht over haar uit. Zij genoten verschillende voorrechten: zij waren, hoe jong zij ook mochten zijn, privaatrechtelijk zelfstandig; een gevonniste was vrij als hij haar ontmoette; bij feesten en optochten kregen zij een ereplaats. Wanneer een Vestaalse maagd zich aan onkuisheid had schuldig gemaakt, werd zij levend begraven: zij werd in een begrafenisstoet naar een onderaards vertrek gebracht, waar alleen wat voedsel en olie haar wachtten; zij werd dus als het ware uit de gemeenschap verwijderd en de straf werd aan de goden overgelaten.Lit.: Th. C. Worsfold, History of the Vestal Virgins of Rome (1932).
