of pilaarheiligen noemt men de kluizenaars die vele jaren achtereen staande doorbrachten op een hoge zuil in voortdurend gebed en strenge boetedoening. Men vond er vroeger velen in Syrië, Palestina, Klein-Azië en Griekenland; al waren zij vooral talrijk in de vroege Middeleeuwen, nog lang daarna, tot in de 16de eeuw, treft men er aan.
Deze wonderlijke vorm van ascetisme heeft in het Oosten blijkbaar een sterke aantrekkingskracht uitgeoefend, zodat er zelfs bepaalde regels voor dit leven werden vastgesteld. De stylieten stonden in hoog aanzien. Het volk kwam naar hen toe, om naar hun preken te luisteren; soms bouwde men kloosters of kerken aan de voet van hun zuilen. Als de stichter der stylieten geldt Simeon Stylites, voor wie dit systeem slechts een middel was om vrijer te kunnen bidden.Onder zijn vermaardste discipelen worden genoemd: Daniël chStyliet (409-493). Simeon de Jongere (ca 517-592), Alypius (7de eeuw), Lucas (879-979). Lazarus (968?-1054). Merkwaardig is. dat dezen allen stokoud geworden zijn, ondanks hun gebrek aai. beweging en hun allerstrengste vasten. De plaatsruimte waarop zij 40-50 jaar verbleven zonder ooit weg te komen, kan 4 m2 groot geweest zijn; er was een soort balustrade omheen en een stuk dak bovenop. Alleen met een ladder kon men hen bereiken. In West-Europa hebben de stylieten geen blijvende navolgers gehad.
Lit.: H. Delehaye, Les saints stylites (waarin opgenomen de „vitae”der voorn. stylieten volg. de crit. Griekse tekst (Paris 1923).
