kropgezwel, noemt men iedere vergroting van de schildklier. Deze abnormale vorm behoeft niet steeds samen te gaan met een abnormale functie.
Struma kan een verschijnsel zijn van de ziekte van Basedow, van myxoedeem of van cretinisme. Verder komt struma voor in streken waar een tekort aan jodium is in het drinkwater en de bodemproducten : endemische krop. De zwelling ontstaat meestal pas in de puberteit en neemt toe onder bepaalde omstandigheden zoals infecties of zwangerschap. Gewoonlijk is bij endemische struma de schildklierwerking normaal; ook de algemene gezondheidstoestand wordt er zelden door gestoord.Een gelijkmatige vergroting van de schildklier noemt men struma diffusa, een vergroting door knobbelvorming heet struma nodosa. Gaat een struma gepaard met versterkte werking van de schildklier, dan spreekt men van struma toxica. Berust de schildklierzwelling op een kwaadaardige gezwelvorming, hetgeen in Nederland zeldzaam is, dan hebben wij te maken met een struma maligna.
Een groot struma kan aanleiding geven tot moeilijkheden met de ademhaling, doordat de luchtpijp vernauwd wordt. Dit gebeurt vooral als het struma bij de inademing in de borstkas getrokken wordt of zich achter het borstbeen ontwikkelt (retrostemaal struma). Ook slikmoeilijkheden en stemstoornissen kunnen ontstaan.
Endemische krop is te voorkomen door toevoeging van jodium aan het drinkwater; de behoefte van een volwassene wordt geschat op 25-50 mg per jaar, bij kinderen en zwangeren is zij groter. Zijn er mechanische stoornissen ten gevolge van een struma, dan moet dit worden verwijderd (strumectomie). Deze operatie wordt soms ook verricht omdat het struma toxisch is of uit cosmetische overwegingen.