(obstipantia) zijn medicamenten ter bestrijding van diarrhoe als symptoom, dus onafhankelijk van de oorzaak. Men onderscheidt in hoofdzaak de volgende groepen:
1. adsorbentia zoals geactiveerde kool, bismuthverbindingen en kaoline (aluminiumsilicaat). Deze stoffen adsorberen schadelijke stoffen in de darm en zijn dus alleen werkzaam indien het ziekteverwekkende agens geadsorbeerd kan worden. Dit is het geval bij voedselvergiftiging en dysenterie.
2. adstringentia, looistoffen. Na inwendig gebruik wordt een stof vrijgemaakt, die eiwitbestanddelen van cellen en weefselvocht doet neerslaan, aldus een beschermende laag vormend tegen ziektekiemen. Tannine werkt schadelijk op slokdarm en maag en wordt daarom als zodanig niet gebruikt. Tannalbine, een verbinding van looizuur en albumine, ontplooit pas zijn werking in alkalisch milieu, dus in de darm. Thee bevat looizuur en is daardoor een beproefd middel bij diarrhoe.
3. opiumpreparaten. Zij verminderen de beweeglijkheid van de darm en maken dus dat het voedsel niet te snel passeert. Een bekend middel van deze groep is de tinctura opii crocata (z Laudanum).
Bij de keuze tussen de verschillende stoppende middelen laat men zich leiden door de oorzaak van de diarrhoe.
A. WESSELIUS-DE CASPARIS.
