wordt een projectiemethode genoemd, indien zij als volgt wordt toegepast: men verdeelt een bol door een horizontaal diametraal vlak in twee halfronden en beschouwt dit vlak als tafereel T; men neemt een middellijn van de bol j_ T en beschouwt het bovenste uiteinde als centrum O, indien het onderste halfrond moet worden afgebeeld.
Is P een punt van het onderste halfrond, dan is het snijpunt P' van de lijn OP met T de stereografische projectie van P op T. Deze afbeeldingsmethode is dus een centrale projectie van de helft van een bol van uit een centrum, dat op de andere helft is gelegen; deze projectiemethode heeft een eigenschap, die èn theoretisch èn voor de toepassing in de sterrenkunde van het grootste belang is: de stereografische projectie laat nl. hoeken onveranderd. De meridianen en parallelcirkels gaan door de afbeelding over in cirkels en wel zodanig, dat ze elkaar, evenals op de bol, rechthoekig snijden. De genoemde afbeeldingsmethode is ontdekt door de beroemde Griekse astronoom Hipparchus (ca 150 v. Chr.).
