is de naam van Oudprovençaalse satirische gedichten, waarbij men de versbouw van een bepaald canson navolgde. De naam wordt afgeleid van servir „dienen”, òf wegens de afhankelijkheid van een canson, òf omdat het lied oorspronkelijk door een sirven „dienaar” zou vervaardigd zijn.
De liederen bevatten òf een algemene, dikwijls vage critiek op de onzedelijkheid, hebzucht en heerszucht vooral van adel en geestelijkheid — fel is de satire van Peire Cardenal en Gaucelm Faidit —; òf een scherpe aanval op bepaalde personen, waarbij ook koningen niet gespaard werden. In dit laatste blonk Bertran de Born uit. In Noord-Frankrijk heet het genre serventois, in Italië serventese (zie Provençaalse taal en letterkunde en troubadours).
