Portugees komisch dichter (Rio de Janeiro 1705 - verbrand Lissabon 18 Oct. 1739), was afstammeling van een Joodse familie, waarom hij de bijnaam droeg van O Judéu. Jong kwam hij in Portugal, studeerde te Coimbra, werd advocaat te Lissabon.
Hij wijdde zich aan de letterkunde; toen zijn verzen bekend werden, liet de Inquisitie hem gevangennemen. In 1733 publiceerde hij História do grande D. Quixote de la Mancha e do gordo Sancho Pança, een toneelstuk dat met veel succes werd vertoond. Dit succes verwekte veel naijver, die hem veel last bezorgde. Na de vertoning van zijn stuk O precipio de Faetonte werd hij opnieuw door de inquisitie gevangengenomen. Hij werd verbrand bij een Auto da fe. Men noemt hem de Portugese Plautus; hij is na Gil Vicente de beste vertegenwoordiger van het Port. toneel.Zijn toneelstukken, bekend als de Operas do Judéu, verschenen opnieuw in 1744 en vormen de eerste twee dln van het Teatro cómico português. Zij beleefden vele herdrukken. In 1860 is in de Nat. Bibliotheek nog een manuscript van hem ontdekt, Obras do diabinho da mão furada, later verschenen in de Revista Brasileira.
Bibl. (beh. de gen.): A Esopaida; Os encantos de Medéa; O anfitrião; O labirinto de Creta; As guerras do Alecrim e da Mangerona; As variedades de Proteo.
