Duits rechtshistoricus (Treptow a.d. Tollensee 19 Juni 1838 - Heidelberg 3 Jan. 1917), werd in 1860 buitengewoon hoogleraar te Heidelberg, in 1870 gewoon hoogleraar aldaar, in 1873 te Würzburg, in 1882 te Straatsburg, in 1885 te Göttingen, in 1888 te Heidelberg.
Door zijn vele malen herdrukte Lehrbuch der deutschen Rechtsgeschichte (1889), dat nog heden het uitvoerigste en meest gedocumenteerde overzicht der Duitse rechtsgeschiedenis blijft, heeft hij generaties in dit gebied ingewijd (7de dr. 1932).Bibl.: Gesch. d. ehel. Güterechts, 2 dln (Stettin 1863-’74); Die niederländ. Kolonien in Norddeutschland zur Zeit des Mittelalters (1880); Die Franken und ihr Recht (Weimar 1881); Deutsche Rechtsgeschichte, 2 dln (1920, in Samml. Göschen). Hij bewerkte verder van Jac. Grimm’s Weistümer het 5de en 6de dl (Göttingen 1866-’70) en het 7de dl (1878, Register).
Lit.: U. Stutz, R. S., in: Zeitschr. f. Rechtsgesch. G. A. dl 38 (1917); A. v.
Wretschko, R. S., in: Histor. Viertelj. Schr. dl 18 (1916-’18), blz. 345 v.
