Duits R.K. godgeleerde (Freiburg i. Br. 28 Febr. 1850 - Würzburg 31 Mei 1906), was van 1884 af hoogleraar te Würzburg.
Nadat hij door zijn werken, o.a. zijn Katholische Dogmatik, reeds naam had gemaakt, ontpopte hij zich in zijn rede Theologie und Universität (1897) en in de brochures Der Katholizismus als Prinzip des Fortschritts (1897) en Die neue Zeit und der alte Glaube (1898) steeds duidelijker als een voorstander van het Reform-Katholicisme. De Kerk moest volgens zijn mening meer rekening houden met de wereld en niet te veel opgaan in het bovennatuurlijke; de scholastiek achtte hij verouderd. Hierbij voegden zich enkele theologische dwalingen. Het gevolg was, dat zijn brochures en dogmatische werken in 1898 op de Index werden geplaatst. Schell berustte in deze veroordeling. Hij kon echter niet verhinderen, dat velen van zijn aanhangers in het Reform-Katholicisme aanleiding vonden anti-kerkelijke wegen in te slaan.Bibl.: Kath. Dogmatik (3 dln, 1889-’93); Gott u. Geist (1895-’96); Apologie des Christentums (2 dln, 1901-1905); Christus. Das Evangelium u. seine Weltgeschichtliche Bedeutung (1903). Zijn kleinere geschriften werden uitgeg. d. K. Hennemann (1909).
Lit.: S. Merkle, Auf den Pfaden des Völkerapostels (herdenkingsrede, 1906); F. X. Kiefl, H. S. (1907); Idem, Die Stellung der Kirche zur Theologie von H. S. (1908); R.
Stölze, H. S. (1908); E. Commer, H. S. und der fortschrittl. Katholizismus (1908); Idem, Die jüngste Phase des Schellstreites (1909); K. Hennemann, S. im Lichte zeitgenössischer Urteile bei seinem Tode (1909); E.
Winter, F. Brentanos Ringen um eine neue Gottessicht nach d. unveröffentl. Briefwechsel F. Brentano-H. S. (Brünn 1941).
