is de naam voor een breuk van een der schedelbeenderen, door uitwendig geweld veroorzaakt. Door een slag of val op het hoofd breekt het schedeldak of de schedelbasis.
De eerste breuk is vooral gevaarlijk wegens de kans op infectie van de schedelinhoud (hersenvliesontsteking en hersenabsces) en de druk van eventuele botstukken op de hersenen (epilepsie). De schedelbasisfracturen zijn eveneens ernstig, daar bijna steeds de hersenen worden gekwetst door de schok of door bloeduitstorting. Zij zijn van een hersenschudding te onderscheiden door bloedingen uit neus, oren en mond, een haematoom rondom de ogen en door afwijkingen in de functie der hersenzenuwen, vooral de oog-, smaak-, reuk- en gehoorszenuw. Niet zelden herstellen dergelijke afwijkingen zich slechts gedeeltelijk.
