Nederlands dichter (Amsterdam 4 Febr. 1769 - 15 Mei 1845), promoveerde in de rechten te Leiden; was vurig patriot, maar koos later partij tegen Napoleon en Lodewijk Napoleon. In 1813 werd hij directeur van politie te Amsterdam.
Met zijn drama’s, vertalingen van Euripides en vertogen trachtte hij het toneel van zijn dagen uit het verval op te heffen, en verwierf hij zich groot aanzien als toneelschrijver. Zijn werk is rhetorisch.Bibl. : Tafereel van de staatkundige verlichting der Nederlanden (1793) ; Adel en Mathilda (1815) ; De dood van Karel, Kroonprins van Spanje (1819); Aernout van Egmont (1820); Mengel- en tooneelpoëzij (5 dln, i8i8-2i); Nieuwe Dichtbundel (1833).
Lit.: P. v. Limburg Brouwer, Het leven van mr. S. Iz. W. (1846) ; H. J. Versteeg, Van schout tot hoofdcommissaris (1925).
