schuilnaam van Emile Nourry, Frans folklorist (Autun 6 Dec. 1870 - Parijs 27 Apr. 1935), werd voor priester opgeleid, was na zijn wijding twee jaar leraar aan het seminarie te Autun, maar zegde onder invloed van het Modernisme de geestelijke stand vaarwel en werd boekhandelaar-uitgever. Zijn vóór 1908 verschenen werken zijn op de Index geplaatst.
Eerst op latere leeftijd heeft hij zich op de folklore toegelegd, waarvan hij een der belangrijkste vertegenwoordigers in Frankrijk is geworden. Hij was een der oprichters van de Société du Folklore Français, waarvan hij in 1930 president werd. Van de Revue de Folklore en de Revue Anthropologique was hij redacteur; bovendien was hij sinds 1923 docent aan de Ecole d’Anthropologie te Parijs. Als folklorist was hij een aanhanger van de ethnologische school van Andrew Lang.Bibl. (voorn. werken): Essais de folklore biblique (1922); Les contes de Perrault (1923); La légende du docteur Faust (1926); En marge de la Légende dorée (1930); Les cinquante jugements de Salomon (1933); Corpus du folklore des eaux (1934); Corpus du folklore préhistorique (1934-1936, 3 dln); Manuel de folklore (1936) (met bibliografie).
Lit.: Francis Baumal, P. Saintyves, savant et philosophe (Rev. anthrop., 45 (1935), 293-307).
