Duits germanist (Hildburghausen 8 Aug. 1876 - Göttingen 2 Febr. 1942), werd privaat-docent te München in 1905, werd hoogleraar aldaar in 1911, daarna te Bazel (1915), Halle (1917), Zürich (1920), Koningsbergen (1921), Breslau (1924), ten slotte te Göttingen (1925). Hij beschouwde de literatuurgeschiedenis als een historisch probleem, waarvan hij de ontwikkeling nagaat.
In het bijzonder bestudeerde hij de veranderingen die in de i8de-eeuwse ideeënwereld hadden plaats gegrepen, daarbij steunend op de traditie van de Hegelse school en de denkbeelden van Wilhelm Dilthey.Bibl.: Platen in seinem Verhältnis zu Goethe (1903); Hamanns Sprachtheorie (1905), Hamann und die Aufklärung, 2 dln (1911, 2de dr. 1925); Von Nathan zu Faust (1916); Weltanschauung und Dichtung (1917); Literaturgeschichte als Problemgeschichte (1924); Gesammelte Studien, 2 dln (1929); Gervinus und die Anfänge der polit. Literaturgeschichtschreibung in Deutschland (i 935) J Zur Dichtung und Geistesgeschichte der Goethezeit (1944). Uitg.: Hamann, Sybillinische Blätter (1905); Heine, Lyrik und Tragödien (1909), Goethe, Annalen (1910); Briefe v. Dorothea und Friedrich von Schlegel an Paulus (1913).
Lit.: Archiv f. Landes- und Volkskunde Niedersachsens, X (1942).
