betekent in het Hebreeuws: „Hij (God) heeft gegeven”. Onder de personen, die in het Oude Testament de naam Nathan hebben gedragen, tekent zich vooral de figuur van Nathan de profeet af. de tijdgenoot en vertrouwde raadgever van koning David.
Van Nathans woorden en daden zijn vooral bekend: de Messiaanse profetie aangaande Davidshuis (II Sam. 7 : 12 v.v.); het gestrenge optreden tegenover David na diens zondige betrekkingen met Bathseba, de echtgenote van Uria, Davids veldheer (parabel van de rijke man, die aan de arme zijn ooilam ontneemt (II Sam. 12:1 v.v.)); het ingrijpen ten voordele van Salomon, toen Adonia de vlag van de opstand verhief (I Kon. 1 : 11 v.v.). Uit alles blijkt dat aan Nathan een overwegende rol in Davids geschiedenis moet worden toegekend.Lit.: H. van den Bussche, Le texte de la prophétie de N. sur la dynastie davidique, in Ephem. Theol. Lovan, XXIV, blz. 354-394 (Louvain 1948).
