is het losmaken van (bast) vezels uit het hun omringende weefsel door inwerking van enzymen uit micro-organismen (bepaalde schimmels, zoals Rhizopus, en bacteriën, vooral Clostridium-soorten) welke bepaalde stoffen (speciaal de pectinestoffen uit de zgn. middenlamellen) doen oplossen en het celverband verstoren terwijl de vezels zelf daarbij niet of nauwelijks worden aangetast.
Men onderscheidt land-, dauw- of veldroten, hetgeen geschiedt door de stengels op het land aan weer en wind bloot te stellen (vlas, hennep; de roting geschiedt dan vnl. aëroob door schimmels), tegenover water-, sloot- of modderroten hetgeen in sloten, rivieren, meren, in zee, of in bassins geschiedt (vlas, hennep, jute en juteachtige vezels, kokosbolsters, sisalafval = kawoel) en waarbij vooral anaërobe bacteriën een rol spelen. Een speciale vorm is warmwaterroten hetgeen bij temperaturen tussen 30 en 37 gr. C. geschiedt waardoor de rotingstijd sterk kan worden verkort. „Chemisch roten’ is de onjuiste naam voor chemisch ontsluiten waarbij vezels door inwerking van chemicaliën (zuren, logen, fluoriden, al of niet onder druk) uit de plantendelen worden vrijgemaakt.
