(Cannabis sativa L.), is een éénjarig, tweehuizig cultuurgewas, behorend tot de familie der Cannabaceeën of Hennepachtigen. De plant is afkomstig uit Azië, waar ze al in de 8ste en 9de eeuw v.
Chr. in cultuur was; in Europa is ze zeker niet zo’n oud cultuurgewas als het vlas*. De plant heeft een penwortel, die in de bodem een uitgebreid vertakkingsstelsel vormt; de stengel is ruw en gegroefd en kan tot 2,5 m hoog worden; hij is weinig vertakt, verhout spoedig en bezit lange en sterke vaatbundels, die als touwvezels zeer belangrijk zijn. De bladeren zijn lang gesteeld, staan kruisgewijs langs de stengel, bezitten kleine, vrije steunblaadjes en zijn vijf- tot zeventallig samengesteld (de bovenste drietallig of ongedeeld); de blaadjes zijn spits lancetvormig met gezaagde rand. De mannelijke planten (de gaailingen of gellingen) groeien aanvankelijk sneller dan de vrouwelijke, die men zaailingen noemt, doch houden met de groei op, nadat ze gebloeid hebben en sterven dan af, terwijl de vrouwelijke nog geruime tijd doorgroeien; de mannelijke planten die men vroeger voor de vrouwelijke aanzag, en die men in Italië de femella noemde, worden tussen de nog onrijpe vrouwelijke planten uitgeoogst, het zgn. femelen, omdat ze, mits tijdig geoogst, zelfs een betere vezel leveren dan de vrouwelijke planten. De mannelijke bloemen staan in pluimen en bestaan uit een vijfbladig bloemdek en vijf hangende meeldraden; de wind brengt het stuifmeel over. De vrouwelijke staan in kluwenvormige groepen en staan elk in de oksel van een schutblad; ze hebben een klein, uit twee blaadjes ontstaan bloemdek en en een éénhokkig vruchtbeginsel met twee draadvormige stempels; na de bevruchting ontstaat een groenachtig grijs nootje (in de practijk foutief hennepzaad genoemd), dat vaak nog omgeven is door het schutblad.Een hennepveld verspreidt een eigenaardige bedwelmende geur, waarvan de veldarbeiders soms last hebben. Deze geur is afkomstig van harshoudende kliertjes, die voorkomen op de vrouwelijke bloeiwijzen (z haschisch). De hennep wordt in de eerste plaats om de vezel en in de tweede plaats om het zaad verbouwd. De belangrijkste cultuurgebieden zijn de Sovjet-Unie, Italië, Joegoslavië, Roemenië, Polen, Hongarije, Duitsland, Bulgarije en Tsjechoslowakije.
