Deens dichter (Kopenhagen 16 Oct. 1870 - 23 Mrt 1937), was journalist in Kopenhagen. Oorspronkelijk behoorde hij tot de kring van Georg Brandes, maar zijn mystiekreligieuze aanleg leidde hem in een andere richting.
Hij hoort tot die groep van Skandinavische schrijvers, die ca 1890 getuigden van een dieper religieus en sterker nationaal gevoel en grotere behoefte aan levensvreugde dan hun voorgangers. Evenals vele Skandinavische schrijvers staat hij sterk onder invloed van Nietzsche. Zijn wezen is gekenmerkt door de wisselwerking tussen een sterke zin voor de werkelijkheid en een neiging tot mystiek.Bibl.: Gedichten: Hvide Blomster (1892); Digte (1907); Ariel (1914); Den stille Have (1922); Den vilde Rose (1931).
Toneelstukken: Kampene i Stefan Borgs Hjem (1901); Solsagn (1904); Komedier (1905); Morbus Tellermann (maatschappelijke problemen, 1907); Grev Bonde og hans Hus (over Tolstoi, 1912); Det store Forlis (over de ramp van de Titanic, 1917); En Mand gik ned fra Jerusalem (over Georg Brandes, 1920).
Critieken: Regenerationen i vort Aandsliv (1923); Det sjælelige Gennembrud (1928).
