(Gustav), Duits natuurkundige (Königsberg 12 Mrt 1824-Berlijn 17 Oct. 1887), werd in 1850 buitengewoon hoogleraar te Breslau en in 1854 gewoon hoogleraar te Heidelberg, in 1875 te Berlijn. Hij heeft zich vooral beziggehouden met nasporingen omtrent electriciteit, de uitzetting der lichamen en de spanning van waterdamp, verder omtrent de Fraunhoferse lijnen.
Vooral echter heeft hij een Europese roem verworven door zijn met Bunsen ingestelde onderzoekingen over de spectraalanalyse (z spectrum).De zgn. wetten van Kirchhoff hebben betrekking op de stroomsterkte in de delen van een electrisch net met vertakkingspunten. Zij luiden:
1. De algebraïsche som der stroomsterkten in alle draden, die in een vertakkingspunt samenkomen, is nul, of Σi = o.
2. Voor elke gesloten keten is de algebraïsche som der producten van de stroomsterkte in elk der delen en de weerstand hiervan gelijk aan de som der electromotorische krachten in die keten (Σi r = ΣV).
Voor de stralingsverschijnselen is een andere door Kirchhoff gevonden wet van groot belang, nl. deze: Elk oppervlak, elk gas of elke damp absorbeert van het opvallende licht juist die stralen, die het zelf in gloeiende toestand uitzendt. Deze wet geeft een eenvoudige verklaring van het ontstaan der lijnen van Fraunhofer in het spectrum.
Bibl.: Untersuchungen über das Sonnenspectrum und die Spectren der chemischen Elemente (1861; 3de dr., 1866-1875); Vorlesungen über Mathematik, Physik und Mechanik (1874-1876); Ges. Abhandl. (1882).
Lit.: F. Pockels, G. R. K. (1903).
