(4 Sept. I492(?) - 28 Sept. 1556), heer van Brederode en Vianen en burggraaf van Utrecht, was een zoon van heer Walraven II (gest. 1531) en van Margaretha van Borselen en oudere broeder van Wolfert van Brederode, de stamvader van de in 1679 uitgestorven laatste tak der Brederodes: die van Cloetinge.
Hij verdedigde hardnekkig tegenover de Bourgondische staat zijn rechten en aanspraken en is in verscheidene processen gewikkeld geweest. Zelfs matigde hij zich de titel van graaf van Holland aan, wat hem in 1531 een doodvonnis bezorgde. Hij werd begenadigd, maar moest, na een proces, in 1534 van de graventitel afzien. Een en ander verhinderde niet, dat hij, in 1531 opgenomen in de orde van het Gulden Vlies, van Karel V hoge waardigheden ontving: die van houtvester en jagermeester van Holland en kastelein van Teylingen in 1524, van bevelhebber der troepen in Holland en Utrecht in 1543, van lid van de Raad van State in 1556.
Hij was in 1521 gehuwd met Philippa van der Marck (gest. 1544), uit welk huwelijk o.m. de bekende Hendrik van Brederode (zie hierboven) werd geboren.Lit.: J. S. Theissen, De regeering v. Karel V in de Noordel.
Ned. (Amsterdam 1912).
