was in de bloeitijd van het Assyrische rijk gedurende de 9de-7de eeuw v. Chr. de naam van het land ten N. en N.O. van Assyrië.
Het middelpunt van dit rijk was bij het Wan-meer en bij het Oermia-meer, dus in de Armeense hoogvlakte. De namen Ararat en Oerartoe zijn feitelijk identiek. De hoofdstad heette Toeroesjpasj, het tegenwoordige Wan. Hier werden in 1938 en 1939 opgravingen gedaan onder leiding van K. Lake en S. Lake.
De oudere naam van deze streek (reeds ca 1100 v. Chr.) was Naïri, een jongere Chaldia (rijk der Chalden). Krachtige koningen als Sardoeris I (ca 850 v. Chr.), Ispoeïnis, Menoeas, Argistis, Sardoeris II (ca 740 v. Chr.), Roesas waren de gevaarlijkste tegenstanders en concurrenten der Assyrische koningen van Salmanassar III tot Sargon II. Gebroken werd de kracht van hun rijk pas door de invallen der Kimmeriërs sedert 650 v.
Chr. Hun beschaving stond onder de invloed van de Assyrische; ook het spijkerschrift hebben zij aanvaard en op hun inheemse taal toegepast. Deze taal is verwant aan die der oude Choerrieten. Ook de hoofdgod van dit rijk heette Chaldia.Lit.: G. F. Lehmann-Haupt c.s.. Corpus Inscriptionum Chaldicarum (Berlin 1928); R. H. Pfeiffer, The Excavations at Van in 1939 (Bull. of the American Schools of Or.
Res. No 78, 1940); J. Friedrich, Einführung ins Urartäische (Leipzig 1933).
