Italiaans plantkundige (Florence 19 Nov. 1843 - 25 Oct. 1920), ging in 1865 naar Borneo, dat hij met zijn vriend, markies Doria, doorkruiste en waar hij meer dan 30 000 planten benevens een groot aantal dieren verzamelde. In 1868 terug in Italië, gaf hij, hoewel door koorts en elephantiasis gekweld, een beschrijving van zijn reis in het door hem gestichte tijdschrift II nuovo giornale botanico italiano.
In 1870 voegde hij zich met markies Antinori bij de expeditie van professor Issel, en bezocht de Barka- en Bogoslanden in het N. van Abessinië, de Assabbaai en de Dahlakarchipel. Daarover schreef hij: Viaggio dei Signori Antinori, Beccari ed Issel, enz., Catalogo degli uccelli (1874). In 1871 ondernam hij een reis naar Nieuw-Guinee en bezocht verder de Aroeen Kei-eilanden en Celebes. In 1875 deed hij een tweede reis naar Nieuw-Guinee, onderzocht er het Arfakgebergte en ondernam in 1876 een derde reis naar dit eiland. In hetzelfde jaar nog keerde hij voorgoed naar Italië terug en werd directeur van de botanische tuin en het botanisch museum te Florence. Berichten over zijn reizen naar NieuwGuinee bevinden zich in het Bollettino della Societd geograjica italiana en in Nuova Antologia di Scienze ed Arti. Hij schreef verder: Malesia, raccolta d’osservazioni botaniche intorno alle piante dell’ Archipelago indomalese e papuano (3 dln, Firenze 1877-1879), Helle foreste di Borneo (1902) en belangrijke opstellen in zijn tijdschrift.
