(ook genoemd Niccolò d’Apulia en Niccolò da Bari), Italiaans beeldhouwer (Bari, eerste helft 15de eeuw - Bologna 1498), kwam uit Zuid-Italië, na een oponthoud te Venetië, omstreeks 1458 te Bologna. Men schrijft hem het graf-reliëf, met Giovanni Bentivoglio te paard, van 1458 wel toe.
In 1463 maakte hij een zeer naturalistische groep in terracotta van de Bewening van Christus. De hevige smart van Maria Magdalena, Johannes en Nicodemus is op hartstochtelijke wijze voorgesteld. Niccolò’s voornaamste werk te Bologna is echter de hoge bekroning, versierd met beelden, die hij boven de sarcophaag van den H. Dominicus (de arca di S. Domenico) maakte. Hij stierf vóór dit werk voltooid was. In 1478 had hij een Madonna in marmer voor het Palazzo del Governo vervaardigd.
