is een steil opstijgend onderzees plateau ten Z.O. van het eiland Newfoundland, dat zich naar het Z.O. uitstrekt over een lengte van 500 km en een oppervlakte beslaat van ca 150 000 km2. Tot 200 m diepe geulen (waarschijnlijk ondergelopen rivier- of gletsjerdalen) verdelen de Bank in de Grote Bank, de Groene en de St Pierre Bank.
De zee boven de Bank is gemiddeld 50-100 m diep, op enkele plaatsen slechts 7 m. Op de zandige bodem leven zeer veel weekdieren en vissen die tot voedsel dienen voor de hier in enorme hoeveelheden voorkomende kabeljauw. Vaak is de zee boven de Bank in nevels gehuld. Deze ontstaan uit de botsing van de warme Golfstroom en de koude Labradorstroom, waarbij nl. grote verschillen in de watertemperatuur ontstaan. De Labradorstroom voert ijsbergen uit de Poolstreken aan, die met mist een groot gevaar voor de scheepvaart vormen, getuige o.m. de ramp van de „Titanic” in 1912. De ijsbergen smelten meestal ter hoogte van de Newfoundland Bank en laten de meegevoerde stenen en het gruis zinken, zodat de Bank steeds wordt opgehoogd. De visrijkdom wordt vnl. geëxploiteerd door Newfoundlandse en Franse vissers uit St Pierre.
