één uit een groep ziektebeelden, die gekenmerkt zijn door een in de loop van vele jaren geleidelijk te gronde gaan van spierweefsel. Al naar de plaats van het aangrijpingspunt der ziekte onderscheidt men:
1. de spinale spierdystrophie die beschreven werd door Duchenne en Aran en die berust op een te gronde gaan van de voorhoorncellen van het ruggemerg. Deze ziekte heet ook wel poliomyelitis anterior chronica, dit in tegenstelling tot de poliomyelitis anterior acuta of kinderverlamming die hetzelfde beeld kan geven maar dan opeens en niet langzaam voortschrijdend. De spinale spierdystrophie komt soms aangeboren en dan familiair voor; deze zgn. ziekte aan Werdnig-Hofftnann leidt in enkele maanden tot de dood van de zuigeling;
2. de neurale spierdystrophie die in Frankrijk beschreven werd door Pierre Marie en Charcot en in Engeland door Tooth. Deze vorm van spierdystrophie is het gevolg van een voortschrijdende degeneratie der periphere zenuwen en is meestal geïdealiseerd aan onderbenen en onderarmen;
3. De myogene vorm van spierdystrophie, de dystrophia musculorum progressiva, die door Erb werd beschreven. Bij deze aandoening zoekt men de oorzaak der ziekte in de spier zelf en niet in de innerverende zenuw. Ook de dystrophia musculorum progressiva is meestal een familiaire aandoening die zich reeds in de kinderjaren openbaart. Er zijn echter verscheidene niet-familiaire gevallen beschreven, waarbij dikwijls pas op vergevorderde leeftijd de eerste verschijnselen ontstonden (z amyotrophie).
DR A. VERJAAL.
