Spaans oriëntalist en godsdiensthistoricus (Saragossa 5 Juli 1871 - San Sebastian 12 Aug. 1944), was R.K. priester en van 1896-1902 hoogleraar in cultuurgeschiedenis en wijsbegeerte aan het seminarie te Saragossa; sedert 1903 hoogleraar voor Arabisch aan de universiteit te Madrid. Zijn uiterst vruchtbare geleerde werkzaamheid hield zich bij voorkeur bezig met de grote theologische en mystieke figuren van de Islam: al-Ghazzali (publicaties van 1901 en 1934-’41) en de Spaans-Mohammedaanse geleerden Ibn Masarra (1914), Ibn Hazm (1927-1932) en Ibn Arabi (1925-’28), wier werk hij ontleedde en gedeeltelijk vertaalde.
Hij trachtte vooral de verhouding van hun leringen tot de middeleeuws-Christelijke scholastiek vast te leggen, daarbij wijzend op de grote overeenkomsten, om zodoende tot een grote synthese der gehele middeleeuwse religieuze cultuur te komen. Dit thema op zichzelf wordt behandeld in El Islam Cristianizado (Madrid 1931). Tot dezelfde soort van studiën behoort het werk, waarmede Asin het meest de aandacht op zich gevestigd heeft: La Escatologia Musulmana en la Divina Comedia (Madrid 1919), waarin hij overtuigend bewijst, dat de voorstellingen en gedachten in Dante’s meesterwerk niet in de oudere Christelijke bronnen, maar in de Mohammedaanse traditie gezocht moeten worden (Eng. vert. door H. Sunderland, Islam and the Divine Comedy, London 1926).PROF. DR J. H. KRAMERS
Lit.: J. J. Salverda de Grave, Dante en de Islam, in De Gids (1919) III 256 v.
