Nederlands schilder (Amsterdam ged. 31 Oct. 1638 - 7 Dec. 1709), was leerling en vriend van Jacob van Ruysdael. Zijn landschappen zijn echter vrolijker van stemming.
Het gewoonlijk dichte en volle loof van de bomen schildert hij grauwiggroen, terwijl het in de schaduwen een wat meer bruine toon krijgt. Vaak geeft een boomstam, waarop het zonlicht valt, een helder accent in zijn werk. De voorgrond werkt hij sterk uit. Hobbema is veel minder veelzijdig dan Jacob van Ruysdael. Hetzelfde motief keert dikwijls, met kleine veranderingen, in zijn werk terug. De figuren werden vaak door anderen in zijn werk geschilderd, vooral door Adriaen van de Velde.
Door bemiddeling van zijn vrouw werd hij in 1668 wijnroeier te Amsterdam. Hij schijnt na die tijd niet of vrijwel niet meer geschilderd te hebben. Na 1670 houden althans zijn schilderijen op. Een laat werk is het Laantje van Middelharnis te Londen (1689). Hobbema’s meesterwerken golden lange tijd als de meest „klassieke” van de Hollandse landschapschilderkunst. Groot was de invloed van dit werk op het ontstaan van de Engelse landschapschilderkunst der 18de eeuw.
Lit.: Hofstede de Groot, Holländische Maler (dl IV 1911); V. Bode, Meister der holländischen- und vlämischen Malerschulen (Leipzig 1923); J. Havelaar, Jacob v. Ruisdael en M. H. (Amsterdam 1924); J. Broulhiet, M.
H. (Paris 1938; hierin worden ca 450 schilderijen aan hem toegeschreven, w.o. vele na 1670); W. F. H. Oldewelt, De landschapsschilder H. als wijnroeier, in diens Archiefvondsten (1942).
