geb. Schmitz, Nederlands letterkundige, schrijfstersnaam Marie Schmitz (Haarlem 30 Nov. 1883), was verscheidene jaren werkzaam op een fabriekskantoor.
Behalve een bundel lyriek en verschillende meisjesboeken, schreef zij ernstig doordachte en doorwerkte romans en novellen. Sinds vele jaren werkt zij, met boekbeoordelingen en waardevolle, opmerkelijke auteurskarakteristieken, mede aan de Nieuwe Rott. Courant. Haar zin voor het essentiële doet haar zowel in Feestelijk herdenken (1949) als in de roman Julius Quintijn (1950) de „balans van een leven” opmaken.Bibl.: Kleine prozabundel (1907); Verzen (1913); Marietje (1921); De donkere tocht (1923); Barendje (1925); Droomenland (1925) ; Moeders (1928); De open tuin (1928) ; Het groote heimwee (1929); Aan het overzetveer (1932); Langs onveilige wegen (1932); Als een bloem in den wind (1934); Een mensch vindt het geluk (1938); Idylle tussen de rozen (1941).
