Belgisch dichter, die publiceerde onder de naam Albert Giraud (Leuven 23 Juni 1860-Brussel 26 Dec. 1929), studeerde te Leuven rechten, werd te Brussel dagbladschrijver en was een van de geestdriftigste en rijkstbegaafde jongeren, die met het tijdschrift La Jeune Belgique (sedert 1881) de herleving van de Frans-Belgische letteren bewerkten. Als discipel van de Franse „Parnasse” streefde hij in verzen van hooghartige adel naar strenge zuiverheid van de vorm.
Zijn werk, dat een twaalftal bundels bedraagt, drukt het heimwee uit van de man, die zich verbannen voelt in een tijd zonder schoonheid en dan vlucht naar een verleden vol hevige en luisterrijke grootheid of naar de heldere vreugde van het oude Griekenland (Pierrot lunaire, 1884, inspireerde A. Schönberg; Pierrot Narcisse, 1887; Hors du Siècle, 1888 en 1897; La Guirlande des Dieux, 1910; La Frise Empourprée, 1912; Eros et Psyché, 1914). Le Laurier (1919) werd hem ingegeven door het lot van België tijdens Wereldoorlog I.
