tijdschrift, dat in de jaren na 1880 het orgaan van de herlevende Frans-Belgische letteren was. De groep, die daarin optreden zou, had zich eerst aan de universiteit te Leuven rondom een paar studentenbladen geschaard, maar toen Max Waller (schuilnaam van Maurice Warlomont) met enkelen zijner vrienden naar de Brusselse universiteit overging, kwamen zich nieuwe krachten bij de groep voegen en op 1 Dec. 1881 verscheen het eerste nummer van La Jeune Belgique.
Max Waller bestuurde het tijdschrift van Dec. 1882 tot aan zijn dood in 1889. Door de vinnigheid van zijn polemiek gaf hij er een eigen karakter aan en hij wist de vertegenwoordigers van verschillende richtingen onder de vlag van de kunst verenigd te houden. Ca 1893 stelde zich echter La Jeune Belgique, onder de invloed van Giraud en Gilkin, beslister op het standpunt van „l’art pour l’art” en de strenge Parnassiaanse vorm, de strijd aanbindend tegen de literatuur met sociale bedoelingen zowel als tegen de nieuwigheden van de symbolistische school, in het bijzonder het vrije vers, met het gevolg, dat sommigen van de voornaamste medewerkers zich terugtrokken, w.o. Georges Eekhoud en Emile Verhaeren. La Jeune Belgique leidde verder een kwijnend leven tot in 1897.Lit.: O. Thiry, La miraculeuse aventure des Jeune Belgique (Bruxelles 1911).
