Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 17-06-2022

Marie-catherine-sophie de flavigny d’agoult

betekenis & definitie

gravin, een Française, schrijvend onder de naam Daniel Stern (Frankfort a.d. Main, 31 Dec. 1805 - Parijs, 5 Mrt 1876), werd opgevoed in het klooster van het Heilig Hart te Parijs, trad in 1827 in het huwelijk met graaf Charles d’Agoult en was het middelpunt van een belangrijke salon, waarvan o.a. deel uitmaakten: Alfred de Vigny, Sainte Beuve, Ingres, Chopin, Meyerbeer, Heine.

Zij leerde in 1835 Franz Liszt kennen, met wien zij, na van haar man gescheiden te zijn, veel gereisd heeft in Zwitserland en Italië. Uit haar vrije verbintenis met Liszt werden drie kinderen geboren, een zoon, die vroeg gestorven is, en twee dochters, van wie de ene, Blandine, huwde met Emile Ollivier en de tweede, Cosima, met Richard Wagner. In 1839 kwam aan de verhouding met Liszt een einde; de geschiedenis van deze breuk heeft zij verhaald in haar roman „Nélida” (1845). Na haar terugkomst in Parijs werkte zij achtereenvolgens mede aan de Presse, de Revue des Deux Mondes en de Revue indépendante. Zij was een vurig aanhangster van de ideeën der revolutie van 1848 en haar salon werd een verzamelpunt voor revolutionnairen van allerlei gading en van verschillende naties. Zo was zij zeer bevriend met Daniele Manin en Giuseppe Mazzini. Zij trad nu ook als politieke penvoer ster op; van haar hand verschenen: Lettres républicaines (1848), Esquisses morales et politiques (1849), Histoire de la révolution de 1848 (3 vol. 1850-’53). Verder schreef zij: Dante et Goethe, dialogues (1865) en Histoire des commencements de la République aux Pays-Bas 15811625 (1872). Na haar dood verschenen nog: Mes Souvenirs (1806-1833), 1877. 1° 1927 gaf Daniël Ollivier nog een deel „Mémoires” (over de jaren 1833-1854) uit.Lit.: J. Mazzini, Lettres de Joseph Mazzini à Daniël Stern (1872); A. Pommier, Madame la comtesse d’Agoult (Daniël Stem) (1876); S. Rocheblave, Une amitié romanesque, George Sand et la comtesse d’Agoult in: Revue de Paris (1904); M. Menghini, Lettere della Contessa d’Agoult a G. Mazzini.

< >