Frans politicus (Marseille 2 Juli 1825 - St Gervais-les-Bains, Savoye, 20 Aug. 1913), werd in 1847 advocaat in Parijs en behoorde sedert 1857 tot de liberale oppositie in het Wetgevend Lichaam. Langzamerhand echter kwam er toenadering tussen hem en de regering.
Hij betoonde zich een voorstander van het idee van een constitutioneel keizerrijk. Zo werd hij op 2 Jan. 1870 de formateur van het eerste parlementaire kabinet van Napoleon III. Hij bracht de wijzigingen in de Constitutie in behouden haven, die in Mei door een volksstemming werden aangenomen en zodoende de binnenlandse positie van Napoleon III schenen te verstevigen. Onderwijl ging de buitenlandse politiek echter buiten hem om. Al te gemakkelijk liet hij zich door de ministers van Buitenlandse Zaken en Oorlog, Grammont en Leboeuf, overtuigen van de noodzakelijkheid van de oorlog tegen Pruisen. Toen de zware nederlagen kwamen (z Frans-Duitse oorlog), moest hij aftreden (9 Aug.). Ollivier is gehuwd geweest met Blandine Liszt (gest. 1862), een dochter van de bekende componist en van gravin d’Agoult.Bibl.: Démocratie et liberté (1867); Le 19 janvier (1869); Lamartine (1874); Le ministère du 2 janvier (1875); Principes et conduite (1875); l’Eglise et l’Etat au concile du Vatican (1879); Thiers à l’Académie et dans l’histoire (1879) ; Le pape est-il libre à Rome? (1882); Le Concordat est-il respecté? (1883); Nouveau manuel de droit ecclésiastique (1885); 1789 et 1889 (1889); Du régime de la presse (1892); Michel Ange (1892); Solutions politiques et sociales (1894) ; Marie-Madeleine (1896) ; L’empire libéral, études, récits et souvenirs (18 dln, 1894-1915, zeer partijdig).
Lit.: Seeholtzer, Die letzten Tage des Ministeriums E. O. Juli-Aug. 1870 (1910); Brase, O.’s Memoiren (1910); M. T. Ollivier, E. O., sa jeunesse (1918); H.
Salomon, Le ministère du 2 janvier (Revue de synthèse historique 1921); N. Morel, Un grand méconnu: E. O. (1937); P. Saint Marc, E. O. (1950).
