een der eerste twee consuls van Rome (509 v. Chr.).
Zijn vader en broeder werden, volgens het verhaal, door de korting Tarquinius Superbus gedood, maar hem liet men het leven, omdat hij beschouwd werd als stompzinnig [brutus). Hij vergezelde de beide zoons van de korting naar Delphi. Daar vroegen zij het orakel, wie van hen na de dood van Tarquinius over Rome zou heersen. Het antwoord luidde: „Wie het eerst zijn moeder zal kussen”. Naar Italië teruggekeerd wierp Brutus zich ter aarde, en kuste deze als zijn moeder.
Na de dood van Lucretia bewerkte Brutus de verdrijving der koninklijke familie en werd daarop consul. Toen te Rome een samenzwering werd ontdekt ten gunste van Tarquinius en beide zoons van Brutus daarin waren betrokken, veroordeelde hij hen ter dood en woonde zelf de voltrekking van het vonnis bij. Intussen trok Tarquinius met een leger naar Rome. Zijn zoon Arruns raakte met Brutus slaags.
Daarbij doodden zij elkaar (509 v. Chr.). Brutus bleef geëerd als de redder des vaderlands.Lit.: C. J. Neumann, L. Junius Br., der crste Consul (Strassburger Festschrift, 1901).
