klassiek philoloog (Leeuwarden 7 Juni 1715-Leiden 14 Mrt 1785), werd in 1741 hoogleraar te Franeker en in 1766 te Leiden. Van zijn uitgaven zijn bekend Euripides Phoenissae (Leiden 1755, daarna in 2 dln, 1824); Hippolytus (1768, 2 de dr. 1824); Diatribe in Euripides perditorum dramatum reliquias (1767).
Verder heeft hij Aristobulus Judaeus als een vervalser ontmaskerd. Erfurdt gaf zijn Opuscula philologica critica itoratoria uit (2 dln, Leipzig 1808-1809). Zijn zoon was Johan Valckenaer.
