bij de oude Grieken naam voor een klaagzang en voor een mythische persoon, wiens dood in deze zang bejammerd werd. In Argos beschouwde men Linos als zoon van Apollo en de maagd Psamathe.
Uit vrees voor haar vader legde Psamathe haar kind te vondeling, waarna het door honden verscheurd werd. De smart van Psamathe verried haar geheim en zij werd gedood. Ter ere van haar en haar zoon zong men jaarlijks een treurlied.In Midden-Griekenland was Linos een zanger, die door Apollo werd gedood, omdat hij hem in zijn kunst overtrof. Volgens een ander verhaal zou hij Herakles’ leermeester in de zangkunst geweest zijn. Toen hij deze eens bestrafte, werd hij door hem gedood.
Volgens vele geleerden heeft de Linos-figuur haar ontstaan te danken aan een oogslied met refrein ailinon, zeer waarschijnlijk een vervorming van een Phoenicische klaagroep. In ieder geval schijnt het linos-lied oorspronkelijk een met Adonis en Hyakinthos vergelijkbare godheid gegolden te hebben.
Lit.: O. Eissfeldt, L. und Alijan, in: Mélanges Dussaud, I, p. 161-170 (Paris 1939).
