voorwerp voor het uitstralen van sterk licht in bepaalde richtingen, onder te verdelen in zoeklichten en slaglichten. Zoeklichten zenden een nauw begrensde lichtbundel uit en dienen om iets op grote afstand te zoeken, de slaglichten dienen voor het verlichten van gevels, torens, voor feestverlichting enz., zij hebben een veel bredere bundel dan zoeklichten.
De concentratie van het licht bij de zoeklichten geschiedt door aanbrengen van een parabolische reflector, in het brandpunt waarvan zich de lichtbron bevindt. Deze lichtbron is, althans bij de militaire zoeklichten een booglamp.Zoeklichten kunnen in horizontale richting een lichtsterkte van 200 millioen kaars hebben bij een spreiding van 4-8°. De hoogspanning bedraagt ca 70 volt, de stroomsterkte enige honderden ampère. De parabolische spiegels worden toegepast tot aan een diameter van 3 m, de dracht van de lichtbundel bedraagt tientallen kilometers. Om van de scherpe bundel een „hark” te maken, plaatst men voor de lichtbron een geslepen dekglas, waarvan de ribben zó liggen, dat de scherpe lichtstraal uitgespreid wordt in een vlak. Aldus kan men gemakkelijker de hemel afzoeken naar vliegtuigen.
De slaglichten bezitten electrische lampen als lichtbronnen, soms gasontladingsbuizen met neon of natrium ter verkrijging van gekleurd licht. De slaglichten hebben een armatuur met een diameter van ongeveer 1/2 m. De achterwand is niet een precies geconstrueerde parabool, maar moet toch wel een juiste vorm hebben ten einde de lichtverdeling zo te maken als overeenkomt met het te verlichten object. De hoekopeningen der gebruikte lichten zijn 90 à 120°. Elk slaglicht verbruikt 200 à 2000 watt.
