(Marie Esprit), Frans economist (Evreux 16 Dec. 1834-Clarens 25 Jan. 1910), werd, na o.a. in de journalistiek werkzaam te zijn geweest, in 1870 benoemd tot hoogleraar in de economie te Lausanne, in welke functie hij in 1892 werd opgevolgd door Pareto. Met Jevons en Menger behoort Walras tot de grondleggers van de grensnut-theorie.
Hij steunde hierbij op het werk van zijn vader, Auguste Walras, die leerde, dat de waarde van een goed afhankelijk is van zijn schaarste. De zoon bracht deze stelling op een hoger plan, door schaarste te definiëren als „l’intensité du dernier besoin satisfait par une quantité consommée de marchandise”, m.a.w. schaarste komt overeen met grensnut.Walras’ grootste verdienste is geweest het op mathematische wijze formuleren van de voorwaarden voor algemeen economisch evenwicht in een maatschappij met volledig vrije mededinging. Hij ging hierbij uit van n goederen, waarvan er één dienst doet als waardemeter (numéraire) en waarin derhalve alle prijzen worden uitgedrukt. Hierdoor blijven er dus n - 1 prijzen ter bepaling over. Verondersteld wordt, dat deze functie van waardemeter geen bijzondere invloed op de vraag naar het betrokken goed heeft.
Uitgaande van het feit, dat bij rationeel handelen elk individu het grensnut van zijn uitgaven in alle richtingen aan elkaar gelijk maakt, kan dan ieders vraag naar (of aanbod van) elk goed worden afgeleid. Het gelijkstellen van vraag en aanbod voor elk goed levert dan in totaal n vergelijkingen op, waarvan er echter één afhankelijk is, doordat vraag en aanbod voor de „numéraire” uit de overige vergelijkingen volgen. Er zijn dus n-1 vergelijkingen (de evenwichtsvoorwaarden) en n-1 onbekenden (de prijzen), m.a.w. het stelsel is bepaald. Door de additionele veronderstelling van gefixeerde technische coëfficiënten (dus geen onderlinge vervangbaarheid van productiefactoren) was het Walras mogelijk ook de prijzen van de productiefactoren in zijn systeem te betrekken.
Hoewel voor practische toepassing Walras’ stelsel te gecompliceerd is, heeft het toch grote theoretische betekenis, doordat Walras als een der eersten er de bepaaldheid van het algemeen economisch evenwicht mee heeft kunnen aantonen.
E. H. MULDER
Bibl.: Eléments d’économie politique pure, 2 vol. (Lausanne 1874-77, defin. ed., Paris 1926); Théorie mathématique de la richesse sociale (Lausanne 1883); Etudes d’économie politique appliquée (Lausanne 1898).
Lit.: V. Pareto, M. E. L. W., Economie Journal (1910); J. Schumpeter, M.
E. L. W., Zeitschr. f. Volkswirtschaft, Sozialpolitik u. Verwaltung (1910); E. Leone, L.
W. u. die hedonistisch-mathematische „Schule von Lausanne”. Archiv f. Sozialwissenschaft u. Sozialpolitik (1911); J. R. Hicks, L.
W., Econometrica (1934); M. Boson, L. W., fondateur de la politique économique scientifique (Lausanne 1951).
