Frans dichter (Parijs 4 Mrt 1878 - 24 Nov. 1947), is schrijver van verfijnde prozagedichten en subtiele poëzie, in expressionnistische stijl, meestal in vrije versvorm. Zijn niet van preciositeit vrij te pleiten oeuvre heeft slechts een beperkte lezerskring bereikt, maar in deze kringen geldt Fargue als een zeer talentvol en persoonlijk dichter.
Met groot evocerend vermogen geeft hij vorm aan zijn indrukken van het Parijse leven van de straat en van het café. Een volledige bibliografie van zijn werk is moeilijk, omdat de gedichten van Fargue verspreid zijn in kortlevende tijdschriften of in onvindbare plaquetten. In 1948 is opgericht een Société des Amis de Léon-Paul Fargue, onder voorzitterschap van J. Romains.Bibl.: Poèmes (1912); Pour la musique (1914); vermeerderde editie van beide bundels samen (1919); Banalité (1928); Suites familières (1928); Epaisseurs (1929); Sous la lampe (1930); Le piéton de Paris (1939); Refuges (1942); Déjeuners de soleil (1942); Méandres (1946).
Lit.: Hommage à L.-P. F. (Les Feuilles libres, Juni 1927); A. Beu der, Dimanche avec L.-P. F. (1947); Num. spéc. des Cahiers du Sud (nr 286, Marseille 1947); A. Harper, Recollections of L.P. F. in: Horizon, nr 113 (May, 1949).
