aldus genoemd naar het eerste moederhuis Saint-Lazare te Parijs, zijn leden van een missiecongregatie, in 1625 gesticht door de H. Vincentius a Paulo en na de Franse Revolutie als het ware hersticht door de Superior Generalis Etienne.
Officieel heet het instituut Congregatio Missionis, waarom zij achter hun naam de initialen C.M. zetten. Zij werden goedgekeurd door paus Urbanus VIII in 1633. De Lazaristen vormen een congregatie van seculieren, echter met vier eenvoudige, niet publieke geloften, nl. van armoede, kuisheid, gehoorzaamheid en stabiliteit. Hun doel is: het prediken van volksmissies en retraites, de leiding van seminaries voor seculiere geestelijken, de bekering der heidenen. In 1789 waren in Frankrijk reeds 76 huizen. Grote verliezen leden zij door de Franse revolutie. In de 19de eeuw had een grote opbloei plaats. Van 1873-1917 waren zij in Duitsland niet toegelaten. In 1948 telde de congregatie 37 provincies met 5299 leden. De Congregatie wordt bestuurd door een Superior Generalis, residerende te Parijs. Ook de Filles de la Charité (Dochters der Liefde), eveneens een stichting van de H. Vincentius, is afhankelijk van de Superior Generalis. In Nederland stichtten de Lazaristen hun eerste huis in Wernhoutsburg Jnu klein seminarie) in 1882. Andere huizen in Nederland zijn te Nijmegen (provincialaat) en te Helden-Panningen (Noviciaat en groot seminarie, tevens missiehuis). Sinds 1921 vormen de Nederlandse huizen een zelfstandige provincie. Missies hebben de Nederl. Lazaristen in Indonesië, Brazilië en China. Door de Lazaristen geredigeerde tijdschriften zijn: Ephemerides Liturgicae (Rome, vanaf 1887); Divus Thomas (Piacenza, vanaf 1887).Lit.: Pierre Goste, St. Vincent, Correspondance, Entretiens, Documents, 14 dln (Paris 1920 vlg.); Idem, La Gongrégation de la Mission (Paris 1927); Idem, Monsieur Vincent, 3 dln (Paris 1934); N. de Rooy, Monsieur Vincent (1949).
