zijn de bisschopsconferenties der gehele Anglicaanse Communion, die sedert 1867 ca om de 10 jaar in het Lambeth Palace van de aartsbisschop van Canterbury te Londen worden gehouden. De eenheid, het gezag, de zuiver godsdienstige en de meer culturele betekenis van het Anglicanisme, zijn organische structuur stonden en staan hier in het middelpunt; daarnaast de verhouding tot de Dissenterkerken en die tot de oecumenische beweging.
Het beginsel der Lambeth-Conferenties was niet, de rol van een algemeen concilie te spelen, maar om over practische aangelegenheden van gedachten te wisselen. Hiermede hebben zij intussen een zeer groot gezag verkregen: het Lambeth Quadrilateral van 1888, de 4 punten, waarop volgens de Anglicanen een wereldkerk moet rusten: de H. Schrift, het symb. apostolicum en nicaenum, Avondmaal en Doop, de apostolische successie, vormden een uitgangspunt van bespreking te Lausanne 1927 (Oecumenische Beweging).Lit.: Conference of Bishops of the Anglican Communion, 1888 etc.; The 5 Lambeth Conferences, an Authoritative Record (1920); The Lambeth Appeal (1920); R. T. Davidson, The L. C. of 1867, 1878 and 1888 (1896); Het getuigenis der Kerk voor zover te Lambeth vertegenwoordigd, inl. d. W. J. Aalders (1931).
