komt zelden voor en wordt waarschijnlijk alleen veroorzaakt door oplosbare koperverbindingen, zoals kopersulphaat (kopervitriool) of basisch koperacetaat. Kopersulphaat werkt uitwendig zwak etsend, inwendig is het een braakmiddel.
Wordt een grote hoeveelheid ingenomen, dan komt het tot braken van blauwgroene, koper bevattende massa’s, waterdunne, bloederige diarrhee en buikkrampen. Zulk een acute kopervergiftiging kan binnen enkele uren onder verschijnselen van een collaps tot de dood leiden. Bij langere duur ontstaan haemolyse, haemoglobinurie en haemolytische anaemie. In de slijmvliezen van het maagdarmkanaal vindt men veretsingen en blauwgroene verkleuring. Voor de eerste hulp kan men melk toedienen om de etsing tegen te gaan. Verder bestaat de behandeling uit maagspoeling, liefst met 1 pct ferrocyaankali (geel bloedloogzout), waardoor het onoplosbaar ferrocyaankoper ontstaat. Het in de bloedbaan opgenomen koper tracht men te ontgiften met natriumthiosulphaat, dat in een ader wordt ingespoten.Bij mensen, die veel met koperstof in aanraking komen, kan op den duur een groene verkleuring ontstaan van huid, haren, tanden en tandvlees. Dit zijn onschuldige verschijnselen. Het voorkomen van een echte chronische kopervergiftiging wordt tegenwoordig in twijfel getrokken. Waarschijnlijk zijn vroeger veel vergiftigingsverschijnselen aan koper toegeschreven, die in werkelijkheid het gevolg waren van andere oorzaken, zoals arsenicum of lood.
DR H. J. VIERSMA.
