(Johann), Noordduits dichter (Heide in Sleeswijk-Holstein 24 Apr. 1819 - Kiel 1 Juni 1899), was aanvankelijk kleermaker, wist zich op te werken tot onderwijzer en kreeg, nadat hij intussen als dichter bekend was geworden, financiële steun van de Deense regering. Hij studeerde nu te Kiel en te Bonn, promoveerde en werd in 1866 professor te Kiel.
Groth is een der hoofdfiguren van de Nederduitse literatuur, vooral als lyricus, maar ook als schrijver van vele vertellingen in het dialect van Dithmarschen. In woord en geschrift heeft hij steeds voor de belangen der Nederduitse taal gestreden.Bibl. (voorn, werken): Quickborn (2 dln, 1852, 1871); Vertelln (2 dln, 1855, 1860); Voer de Goeren (kinderversjes 1858); Rotgetermeister Lamp un sin Dochder (1862); Lieder aus u. für Schleswig (gesammelt u. herausgeg. 1864); Über Mundarten und mundartige Dichtung (1875); Ut min Jungsparadies (1876); Lebenserinnerungen (uitg. door E. Wolff 1891); Gesammelte Werke (4 dln, 1893); Briefe von F. Reuter, K. Groth und J. Brinkman an E. Hobein, hrsg. von W. Meyer (1909).
Lit.: K. Eggers, K. G. und die plattdeutsche Dichtung (1885); J. Hansen, K. G. (1889); T. Kroger, K.
G. (1904); G. Seelig, K. G., sein Leben und Werden (1924); H. Teske, K. G. als Lyriker (Germ. Rom.
Mon. schr. Jg. 24, 1936); V. Pauls, Um den Quickborn: Briefwechsel H. G. und K. Müllenhoff (1938); A. Leitzmann, Um den Quickborn (Niederd.
Jahrb. Dl 65/6, 1939-’40).
