zijn de volken, die de Kaukasus en de onmiddellijke omgeving er van bewonen, hoewel er eigenlijk geen reden is voor die samenvatting, aangezien ze onderling grote verschillen vertonen in ras, leefwijze en religie. De naam stamt uit de tijd, toen men met die verschillen nog niet bekend was.
Door volksverhuizingen uit Azië zijn er volken naar het hoge bergland gedrongen, terwijl andere op zo’n tocht hier geheel of gedeeltelijk achterbleven. De scheidende werking van hoge bergketens blijkt in de Kaukasus in zoverre gering, dat er geen duidelijk onderscheid valt te maken tussen de bewoners van de N. en de Z. hellingen. Sommigen wonen aan beide zijden. Aangrenzende rijken hebben herhaaldelijk over de ketens heen hun macht gevestigd. Wellicht is het moeilijke verkeer in het bergland toch mede oorzaak, dat op korte afstand zoveel verschillende talen worden aangetroffen. De belangrijkste Kaukasusvolken zijn: Georgiërs (z Georgië), Osseten, Abchazen (z Abchazië), Kabarden of Kabardinen, Balkaren, Tsjerkessen (z Tsjerkessië), Tsjetsjen, Armeniërs (z Armenië) en de Tataren van Azerbeidsjan en Daghestan.Lit.: S. Zabarowski, Le Caucase et les Caucasiens; Rev. Anthropologique XXIV (1914); E. Banse, Die Türkei (1915); J. L. Mélicof, La Révolution russe et les nouvelles républiques transcaucasiennes (1920); M.
Slonim, Les onze républiques soviétiques (Paris 1937) ; A. Baschmakoff, Cinquante siècles d’évolution ethnique autour de la Mer Noire (Paris 1937).
