Oostenrijks literair-historicus, (Neudörfl, Bohemen, 23 Mei 1884) studeerde te Praag Duitse philologie, was in dienst van een uitgever en werdin 1914 hoogleraar te Freiburg (Zwitserland), in 1925 te Koningsbergen, in 1931 te Wenen. Hij is de grondlegger van een nieuwe richting in de literatuurwetenschap, die de schrijvers groepeert volgens afkomst en geboortestreek en de invloed van deze op hun werk onderzoekt.
Zijn voornaamste onderscheiding is die tussen de literatuur der oude stamgebieden en die der nieuwe, gedurende enige eeuwen door Slaven bewoonde provincies.Bibi.: Eichendorffs Lyrik (1908); Literaturgeschichte der deutschen Stämme und Landschaften (4 dln, 3de dr., 1930—1932); Die Berliner Romantik (1921); Das Schrifttum d. Sudetendeutschen (1924); Lit.gesch. d. deutschen Schweiz (1932); Das stammhafte Gefüge d. deutschen Volkes (1934); Wien und sein Strom (1945); Lit.gesch. Österreichs (1948); Franz Grillparzer (1948); J. G. Hamann (1949); Gesch. d. deutschen Literatur (1950).
Lit.: W. Rumpf, Bibliographie J. N. s 1909-1934 (1935).
