de belangrijkste toneelschrijver van de Anglo-Ierse beweging (Rathfarnham, Galway, 16 Apr. 1871 — Dublin 24Mrt 1909), zwierf en studeerde in Duitsland en Frankrijk, werd door Yeats gewezen op de dramatische mogelijkheden van het Ierse boerenleven en vertoefde geruime tijd onder de vissers van de Araneilanden, om materiaal op te doen. Maar hij was van Protestantsen huize en enigszins Voltaireaans van aard, zodat hij de Ierse „heilige huisjes” niet telde en aan het hypernationalistisch gehoor van het Abbey Theatre in Dublin herhaaldelijk aanstoot gaf.
Zijn drama vertoont invloed van Maeterlinck, maar hij laat deze ver achter zich, zowel in de eenacter Riders to the Sea als in The Well of the Saints (1905), zijn meesterstukken. Opmerkelijk is zijn sterk gekleurde dialoog, die misschien wijst op verwantschap met de Elizabethanen.Lit.: Maurice Bourgeois, J. M. S. and the Irish Theatre (London 1913); W. B. Yeats, S. and the Ireland of his Time (Cuala Press 1911 en Forum (New York), Aug. 1911); Lennox Robinson e.a., The Irish Theatre (London 1939): er is een hoofdstuk: S. (door Frank O’Gonnor, pp. 31-52); D. Goskery, S. and Anglo-Irish Lit. (Oxford 1931, herdr. 1947); J. Setterquist, Ibsen and the Beginnings of Anglo-Irish Drama, I: J. M. S. (Uppsala 1951, Uppsala-Irish Studies, 2).
