Nederlands journalist (Amsterdam 22 Aug. 1871 - 5 Aug. 1942), was de zoon van een apotheker, zou aanvankelijk eveneens apotheker worden en medicijnen studeren, doch voelde zich weldra door Het dagbladschrijven aangetrokken. Hij debuteerde bij „De Telegraaf”, werd vervolgens opmaker en corrector bij „De Kroniek” van P.
L. Tak en kwam daarna in functie (1895-1900) bij het „Volksdagblad”, een syndicalistisch arbeidersorgaan, geboren uit een typografenstaking. Aan dit Amsterdamse blad werd de grondslag gelegd voor Ankersmit’s journalistieke loopbaan, die hem tot een markante persoonlijkheid in het Nederlandse dagbladwezen zou maken. Hij werkte er innig samen met Henri Polak, leider der hoofdstedelijke diamantbewerkers, die toen juist hun „heldentijdperk” binnengingen. Toen in 1900 „Het Volk” werd opgericht, sprak het vanzelf, dat Ankersmit in de kleine redactie werd opgenomen. Hij werkte hier samen met mannen als Troelstra, Mendels, Jan de Roode, Van Bruggen en later Frank van der Goes.Voor Ankersmit is de dagblad-journalistiek altijd een hoofdvak geweest. Wel had hij een tijdlang zitting in de gemeenteraad van Watergraafsmeer, eveneens was hij lid van Prov. Staten van Noord-Holland, maar de bevrediging van zijn leven vond hij toch in het dagbladwezen. Van „Het Volk” is hij van 1920-1937 (tot 1925 samen met Troelstra) de zeer bekwame hoofdredacteur geweest, op welke post hij een „middenman” was, noch uitgesproken rechts, noch bepaald links. Met grote gedisciplineerdheid wist hij extreme stromingen in de S.D.A.P. rondom zijn krant te groeperen.
Naast zijn drukke arbeid aan de krant, vertaalde hij wetenschappelijk werk van grote Duitse socialisten (Kautsky, Bernstein) en aan een gedegen studie over Groote Socialisten in „De Socialistische Gids”, waarvan hij mede-redacteur was, had hij zijn hart verpand. Hij was bovendien een groot kunstkenner en kunstgenieter. Kort voor zijn aftreden als hoofdredacteur deed een Pool een aanslag op zijn leven, terwijl hij op bureau was; Ankersmit bleef ongedeerd, bewaarde de hem kenmerkende zelfbeheersing, en pleitte tijdens het navolgend proces vol menselijkheid voor den geestelijk onevenwichtigen dader. Op 65-jarige leeftijd (in 1937) legde hij het hoofdredacteurschap neer en werd opgevolgd door den nog jeugdigen dr H. W. Wiardi Beekman, die tijdens de Duitse bezetting in een concentratiekamp bezweek.
Als Amsterdammer in hart en nieren bleef Ankersmit in zijn geliefde stad wonen; slechts enkele jaren genoot hij een rustend leven. In die laatste jaren schreef hij zijn Halve eeuw Journalistiek, waarin hij zeer bondig zijn mémoires heeft vastgelegd.
L. J. KLEIJN.
