Roemeens staatsman (Pitesti 15 Juni 1882 - Boekarest 1 Juni 1946). Na zich in de tweede Balkan-oorlog en in Wereldoorlog I te hebben onderscheiden en vervolgens als militair attaché te Londen en Parijs te hebben gediend, werd hij in 1933 chef van de generale staf van het Roemeense leger.
Hij toonde reeds vroeg sympathieën voor de doelstellingen, zoals deze door de nationaal-socialistische beweging der IJzeren Garde werden gepropageerd en werd dan ook in het kortstondige, antisemietische ministerie-Goga, dat door Carol II in 1937 werd aangesteld om de extremisten de wind uit de zeilen te nemen, minister van oorlog. Toen echter de koning er toe overging krachtdadig tegen Codreanu c.s. op te treden, werd ook hij langzamerhand van zijn invloedrijke posten ontheven en ten slotte in een klooster geïnterneerd. In Sept. 1940 werd echter de Duitse pressie zo groot, dat Carol zich gedwongen zag hem tot minister-president te benoemen (5 Sept.). Antonescu stelde echter de afdanking van den pro-geallieerden koning als voorwaarde. Van dat ogenblik regeerde hij, eerst met de IJzeren Garde, doch toen deze opstandig was geworden uit ontevredenheid over de weinig radicale wijze van regeren van Antonescu, dictatoriaal met zelfgekozen mensen (Jan. 1941). Hij liet zich toen „Conducator statulul” (staatsleider) noemen.
Onder zijn leiding sloot Roemenië zich nauw aan bij Duitsland, welks troepen het land weldra bezetten, en brak het volkomen met de Balkan-entente. Toen Duitsland op 22 Juni 1941 zijn veldtocht tegen Rusland begon, stond Roemenië van meet af aan zijn zijde. Meer dan de andere bondgenoten van Duitsland heeft het bijgedragen tot de aanvankelijke successen tegen de Russen. Bessarabië, een jaar te voren aan Rusland afgestaan, werd heroverd en het land aan gene zijde van de Dnjestr, onder de naam Transnistrië, geannexeerd. Ook in de gevechten op de Krim en in de Kaukasus hadden Roemeense troepen een daadwerkelijk aandeel. Toen de kansen begonnen te keren, trad echter koning Michael achter Antonescu’s rug om in besprekingen met de geallieerden en zo geschiedde het, dat, toen in Aug. 1944 de Russen hun nieuwe offensief bij Iaşi begonnen, de Roemenen plotseling rechtsomkeert maakten en hun bondgenoten, de Duitsers, aanvielen.
Op 23 Aug. 1944 werd Antonescu te Boekarest door de aanhangers van den koning gearresteerd en aan de Russen uitgeleverd. Ruim anderhalf jaar later (1 Juni 1946) werd hij, door een volksgerecht ter dood veroordeeld, terechtgesteld.
