bevinden zich in verschillende plantaardige weefsels op de plaatsen, waar de celwanden van drie of meer cellen samenkomen. De middenlamellen van deze celwanden worden hier van elkaar gescheurd (schizogeen). Soms gaat dit gepaard met oplossing van de celwanden, waarbij de intercellulaire ruimten vaak grote afmetingen aan kunnen nemen (lysigeen). De opgeloste pectine wordt dan in sommige gevallen weer aan de kanten afgezet in de vorm van de zgn. pectinelijstjes of -staafjes.
Sommige stengels zijn hol. Deze holtes zijn op te vatten als zeer grote intercellulaire ruimten, die meestal ontstaan zijn door het verscheuren van een aantal cellen bij de ongelijkmatige groei van de weefsels (rhexigeen). Alle kleinere en grotere intercellulaire ruimten vormen een aaneengesloten systeem, dat de toevoer en de circulatie van de, voor het leven der cellen noodzakelijke, gassen vergemakkelijkt. Via de huidmondjes staat dit systeem in contact met de atmosfeer. Vooral de waterplanten hebben zeer sterk ontwikkelde intercellulaire systemen die reeds met het blote oog zichtbaar zijn. Ook vloeistoffen en oplossingen kunnen in de intercellulaire ruimten voorkomen, zoals vluchtige oliën, harsen, melksap (z klieren).
