is het met de inademing opnemen van gassen, dampen of fijn verdeelde vaste stoffen, die met de lucht zijn vermengd. Als de deeltjes heel klein zijn, zullen zij in diepere delen der luchtwegen en longen terechtkomen.
Dringen deze stoffen door het Iongepitheel heen, dan kunnen zij een algemene werking in het lichaam ontvouwen. Op die wijze komen soms vergiftigingen tot stand (z gasvergiftiging). De ingeademde stoffen kunnen de slijmvliezen der luchtpijpvertakkingen beschadigingen, bijv. rook, zure dampen, gifgassen enz. en bij daarvoor overgevoelige mensen schimmels, stuifmeelkorrels en vele andere. Evenwel gebruikt men de inhalatie ook om geneesmiddelen in het lichaam te brengen zoals bij de narcose met vluchtige middelen als aether, chloroform e.a. en bij de toediening van zuurstof of zuurstof-koolzuurmengsels. Verder dient men op die wijze vluchtige bloedvatverwijdende stoffen toe, bijv. amylnitriet bij angina pectoris. In het bijzonder laat men stoffen inhaleren, waarvan men een gunstige werking op de luchtwegen verwacht, bijv. antibiotica (penicilline), waterdamp en zouten met een slijmoplossende werking.
Bij vernauwing der luchtwegen, zoals bijv. bij het asthma bronchiale, inhaleert men adrenaline-oplossingen, die door een toestelletje fijn worden verstoven; daardoor neemt de slijmvlieszwelling af en verslappen de spiervezels; de vernauwing neemt dus af. In de meeste badplaatsen, waar men zich met de behandeling van bronchiaal-catarrhen e.d. bezighoudt, beschikt men over inrichtingen, inhalatoria genaamd, waar met verschillende apparaten, zouten, zoutoplossingen, terpentijn, aetherische oliën e.d. in de luchtwegen worden gebracht. Voor de algemene practijk kan meestal met eenvoudige toestelletjes worden volstaan. In wezen gelijk aan inhalatie is het snuiven van geneesmiddelen, die daarbij vnl. op het neusslijmvlies terecht komen en vandaar worden opgenomen.
